Voor deze blogpost moesten we een boek van de leeslijst literatuur Nederlands lezen. Aangezien ik de meeste schrijvers niet kende heb ik mijn ouders om advies gevraagd en zei raadde mij het boek zomerhuis met zwembad van Herman Koch aan.Ik kreeg het boek van mijn moeder en op de achterkant las ik deze tekst: 'Een huisarts begaat een medische fout waardoor een van zijn patiënten overlijdt. Maar is het wel een fout, of is er opzet in het spel?' Dit korte tekst sprak me aan en wekte meteen kritische spanning bij mij op. Er kwamen meteen allemaal vragen die ik beantwoord wilde hebben. Waarom zou je iemand met opzet een medische fout maken? Wat is er verkeerd gegaan? Omdat we voor deze blogpost vooral naar soorten spanning in een boek gingen kijken leek het mij een geschikt maar ook een leuk boek. Ik heb er zeker geen spijt van dat ik nou juist voor dit boek heb gekozen.
Aangezien de beschrijving van het boek op de achterkant niet zo lang en uitgebreid was heb ik eerst een stel recensies en een samenvatting over het boek gelezen zodat ik een beetje beter wist wat ik kon verwachten. Ook heb ik een interview bekeken waarin Herman Koch verteld over zijn het boek. Daarna ben ik pas echt begonnen in het boek. Na zin 1 had ik al meteen door dat dit boek vanuit een ik-perspectief geschreven is. Niet het perspectief waar ik normaal een voorkeur voor heb, maar ik begrijp wel dat Herman Koch voor dit perspectief heeft gekozen. Zo zou je de hoofdpersoon, Marc Schlosser, beter begrijpen omdat je ook echt zijn gedachten kon lezen en zou weten hoe hij over dingen denkt.
Zeker in het begin vond ik de hoofdpersoon alles behalve sympathiek. Je las dan wel zijn gedachten maar ze waren eigenlijk heel negatief. Hij beschreef al die zeurende patiënten die hij dagelijks in zijn spreekkamer ontving en ik vond het eigenlijk helemaal geen leuk persoon. Maar toen op een gegeven moment in het verhaal Judith, de vrouw van de overleden Ralph Meier, een beroemd acteur, boos de spreekkamer van Marc binnen kwam koos ik toch voor Marc. Ik voelde met hem mee en hoopte voor hem dat het ze maar snel weer zou verdwijnen. Dit was voor mij het eerste moment in het boek dat er echt emotionele spanning aanwezig was.
Terwijl ik aan het lezen was, zat ik al na te denken over mogelijke einden, en redenen voor Marc om Ralph dood te willen hebben. Ik heb tijdens het lezen heel lang gedacht dat Marc zijn vrouw Caroline zou betrappen terwijl ze vreemd ging met Ralph tijdens de vakantie in Italië. Dat hij bang was om zijn vrouw kwijt te raken en daarom Ralph maar vermoord heeft. Uiteindelijk was dit helemaal niet het geval en dit laat dan ook goed zien dat Herman Koch er in is geslaagd om het beeld van mij, de naïeve lezer, te verbreken en niet uit te laten komen.
Ik vond het boek zelf erg leuk om te lezen en er zat zeker veel spanning in het verhaal. Zowel emotionele als kritische spanning kwam aan bod en ik merk dat ik nu wel anders naar een verhaal kijk. Eerst dacht ik er niet over na waarom de schrijver een bepaald perspectief gekozen zou hebben. Ook was ik er niet mee bezig wat de bedoeling van de schrijver was en waarom hij sommige dingen nou net wel of net niet vertelde. Ik denk dat je door beter te letten op zulke dingen boeken nog leuker gaat vinden om te lezen en dat het echt helpt om boeken beter te begrijpen.
